Quick Update from L.A.

เป็นบันทึกที่เขียนไว้เมื่อวานครับ ตอนนี้ถึง Tuscaloosa อย่างปลอดภัยแล้วครับ

เที่ยงคืนโดยประมาณ วันที่ 10 ที่ Los Angeles International Airport (เวลาไทย 14.08 วันที่ 11)

นั่งรอขึ้นเครื่องต่อ อีก 11 ชม เพิ่งนั่งอ่านหนังสือที่พวกนักเรียนทำให้เสร็จ รู้สึกเหงา แปลกๆ คิดถึงทุกคน ไม่รู้ตอนนี้เรียนกันอยู่หรือเปล่า นึกออกแล้ว วันนี้มีกิจกรรม ไม่มีเรียนนี่น่า หลายคนคงกลับบ้านแล้ว เล่าเรื่องเมื่อวานดีกว่า ก่อนขึ้นเครื่องมีเรื่องทำให้เครียดมากมาย ตั้งแต่เช้า รถยางก็รั่ว พิธีหน้าเสาธงก็นาน เอกสารที่จะเอามาด้วยก็มั่วไปหมด ดีที่มีคนดูให้ส่วนหนึ่ง รีบขับรถกลับบ้านเพื่อเก็บของเข้ากระเป๋าแบบเออ บรรยายไม่ถูก(คนที่อยู่ในเหตุการณ์คงรู้ 55+) ขึ้นรถไปแล้ว กำลังจะออกจาก อำเภอบ้านใหม่ ก็มีโทรศัพท์ให้โทรไปติดต่อเรื่องสัญญาที่เขต หาว่าทำผิด ทั้งที่เจ้าหน้าที่ที่ สพฐ สั่งให้ อ. ทำเอง สุดท้ายก็จบด้วยดี เลยโคราชออกมา เกือบถึงสระบุรี ก็มีม็อบปิดถนนมิตรภาพ ต้องเข้าไปใช้ทางเลี่ยงเล็กๆ ติดอยู่เกือบ ชม. ทุกคนในรถเริ่มเครียด อยากรู้รายละเอียดของเหตุการณ์ อ. เองก็ความดันขึ้น 55+ สุดท้ายก็หลุดออกมาได้ ถึงสนามบิน 5 โมงเย็น ช้ากว่าที่คาดไว้ ประมาณชั่วโมง แต่ก็ยัง check in ไม่ได้ เพราะกระเป๋ายังอยู่กับแม่ที่มากับรถของครอบครัว ก็ต้องรอกันอีกพอควร ถ่ายรูปกับครูที่มาส่ง ลูกศิษย์ เพื่อนก็เริ่มทยอยมา ต๋อง หยก เอื้อ เจนจิรา โต้ย บอส กับ แฟน แล้วก็จอย มีคนโทรและส่งข้อความมาเรื่อยๆ สุดท้ายแม่ก็มาถึง เข้าไป check in ก็มีปัญหาอีก น้ำหนักกระเป๋าเกิน 23 กก. (โหลดได้ 2 กระเป๋า กระเป๋าละไม่เกิน 23 กก.) แม่กับจอยก็เลยต้องมาช่วยย้ายของออกจากกระเป๋าใหม่ จัดใส่ใหม่สองกระเป๋า จนได้ตามที่กำหนด แล้วก็เป็นบ้าอีก หาเอกสารรับรองจาก กพ. ไม่เจอ (สุดท้ายก็เจอในกระเป๋ากางเกงของตัวเอง) รีบผ่านเข้าไปตรงตรวจคนเข้าเมือง 1 ทุ่มหน่อยๆ ทั้งๆที่ต้องขึ้นเครื่องตั้งแต่ 06.50 ผ่านขั้นตอนการตรวจ passport ตรวจกระเป๋า ก็ต้องวิ่งตาตั้งไปขึ้นเครื่อง เพราะ 19.18 แล้ว เครื่องบินออก 19.30 เหนื่อยมาก จนไปถึง gate ที่จะขึ้นเครื่อง ก็โดนแซวว่ายังไม่ใช่คนสุดท้ายครับ เหลืออีกสามคน 55+ ได้ที่นั่งแล้วก็โทรหาหลายๆคนที่โทรมาแล้วไม่ได้รับ แม่ เพื่อน ลูกศิษย์ และก็น่าจะรู้นะว่าโทรหาใครสุดท้าย (แต่โทรหาเป็นคนแรกเมื่อไปถึง 55+) อยู่บนเครื่อง 16 ชม. กว่าส่วนใหญ่ นอน ดูหนังไปแค่เรื่องเดียว ข้าวเย็นเป็นแกงเขียวหวานราดข้าว ดื่มไวน์ขาวไปแก้ว เป็นอะไรที่ผิดปกติมาก ที่ตัวเองไม่ยอมดูหนังหรือฟังเพลง ลุกไปเข้าห้องน้ำแค่ครั้งเดียว ตอนกินข้าวเมื้อที่สองบนเครื่อง เป็นไข่ยัดไส้ กับข้าวผัด แล้วก็ดูหนังไปด้วย เรื่อง sayonara Itsuki กินไปน้ำตาไหลไปอยู่สามรอบใหญ่ๆ คนนั่งข้างๆคงสงสัยมันเป็นบ้าอะไรว่ะ ไม่รู้เหมือนกันเป็นหนังญี่ปุ่นแต่เหตุการณ์ส่วนใหญ่เกิดขึ้นในไทย พูดถึงการทำตามความฝันของตัวเอง ความรัก การจากลา ไม่ได้ร้องไห้กับการดูหนังมานานแล้ว (ที่อินมากอาจเป็นเพราะมันพูดถึงการจากลา แล้วมันก็เกี่ยวกับสนามบินดอนเมือง กับ สุวรรณภูมิ มีฉากที่ตัวเอกตอนแก่กลับมาที่ไทยลงที่สนามบินสุวรรณภูมิ แล้วเจอเพื่อนเก่าที่มารับที่สนามบิน ฉากนั้นเขื่อนแตกเลย น้ำตาไหลไม่หยุด 55+ มาถึง Los Angeles ตอนสามทุ่มกว่า ผ่านด่านตรวจคนเข้าเมือง รับกระเป๋า ตรวจกระเป๋า แล้วก็ไปส่งกระเป๋ากับเที่ยวไปต่อไป เดินหา Terminal 4 เพื่อรอต่อเครื่องตอน 9 โมงเช้า เงอะๆง่ะๆ แต่ก็ถามเอาจนได้ทุกอย่างที่จำเป้นสำหรับการต่อเครื่อง แล้วก็มานั่งอยู่ตรงนี้ แย่จัง นอนก็ไม่ได้!