Fall Break: One–Day Trip to Birmingham

วันพฤหัสฯที่ 27 ตุลาคมที่ผ่านมาเป็นวันแรกของการหยุด Fall Break ของมหาวิทยาลัย ซึ่ง เทอมนี้หยุดสี่วัน 27- 30 ประมาณหนึ่งอาทิตย์ก่อนหน้านี้ Julio กับ Leonardo เพื่อนชาวโคลอมเบีย ชวนไปเที่ยวเมือง Birmingham ซึ่งเป็นเมืองใหญ่เมืองหนึ่งของรัฐ Alabama ไม่ไกลจาก Tuscaloosa ซึ่งเป็นที่ตั้งของมหาวิทยาลัยมากนัก ใช้เวลาเดินทางหนึ่งชั่วโมงกว่าๆ ตกลงกันไว้ว่าจะเช่ารถ แล้วก็หารค่าใช้จ่ายกัน Leo มีใบขับขี่ จะเป็นคนขับรถและดำเนินการเรื่องเช่ารถ นัดกันไว้ว่าเจอกัน ที่ Publix ซุปเปอร์มาร์เกตในมหาวิทยาลัย แล้วคนขับรถของบริษัทเช่ารถก็มารับที่นั้นเพื่อพาไปทำสัญญาและเลือกรถ ใช้เวลาพอสมควรกว่าจะได้รถ มีขั้นตอนเยอะแยะมาก แต่ก็เป็นข้อดีของกฏหมายบ้านเขานะ ไม่ใช่ใครจะขับรถก็ได้ ยิ่งยืมรถคนอื่นไปขับนี้ไม่ได้เลย สุดท้ายได้รถคันที่เห็นนี่แหละ ดีมาก ประหยัดน้ำมัน รวมค่าเช่า ค่าประกัน ค่าน้ำมัน สำหรับการเดินทางครั้งถือว่าคุ้มค่ามาก เป็นการเดินทางโดยใช้ GPS Leo เอามาด้วย กรอกว่าจะไปไหน แล้วก็ไปตามที่มันบอก

ออกเดินทางจาก Tuscaloosa ตอน 11 โมงกว่า ช่วงที่อยู่ใน Birmingham ก็งงดี กลับไปกลับมา เป็นครั้งที่ 4 ที่อาจารย์เข้าไป แต่เป็นครั้งแรกที่ได้เที่ยว เพราะสามครั้งก่อนหน้านี้ไปสนามบิน เป้าหมายของ Leo อยู่ที่ Birmingham Civil Rights Institute ประมาณพิพิธภัณฑ์สิทธิมนุษยชน แสดงถึงการต่อสู้ของคนผิวดำเพื่อเรียกร้องสิทธิ เมืองนี้เป็นเหมือนต้นกำเนิดการเรียกร้องเรื่องนี้ เหมือนเข้าไปในอีกโลกหนึ่ง ที่แบ่งขาวดำชัดเจน เอาของใช้ ห้องเรียน เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ ทั้ง video กับเสียง ถือว่าไม่ผิดหวัง คุ้มค่ามาก ดูแล้วก็เข้าใจหลายๆอย่างที่ตัวเองเจอมา ซึ่งถือว่ายังน้อยมาก เมื่อเทียบกับสมัยก่อน เสียค่าเข้าชมครึ่งราคา ราคานักศึกษา 6 ดอลลาร์ บริเวณรอบๆก็จะเป็นสถานที่สำคัญๆทางประวัติศาสตร์ต่อเรื่องนี้อยู่ด้วย บ่ายหนึ่งก็ไปหาอะไรกิน เพื่อนพาไปกิน buffet ร้านอาหารจีน ใช้เวลากินเกือบชั่วโมง กินไปสามจานใหญ่ กับ soup ถ้วยหนึ่ง กินแต่ซูซิ หลังจากนั้นก็ไป Summit ก็ประมาณศูนย์การค้า แต่ร้านใครร้านมัน ไปดูโรงหนัง อีก 15 นาทีหนังฉายไม่มีคนเลย เงียบมาก เดินเล่นอยู่เกือบชั่วโมง อยู่นานหน่อยก็ร้านของ apple บ้านเราน่าเดินกว่าเยอะ สุดท้ายก็หาทางไป Walmart เพื่อซื้อของกินประจำสัปดาห์ เป็นทางออกกลับบ้านพอดี แต่ก็หลงทางกลับไปกลับมาหลายรอบเพราะไม่ค่อยเชื่อฟัง หรือบางทีก็เชื่อฟัง GPS มากเกินไป

กลับมาถึง Tuscaloosa ตอนสองทุ่ม แวะไปเอาของที่ฝากไว้บ้านอาจารย์ตั้งแต่ตอนกลับไทย ห้าเดือนแล้วไม่ได้ไปเอาสักที วันนี้เป็นโอกาสดีเพราะมีรถไปขน ตอนนี้ก็ได้ทุกอย่างกลับมาหมดแล้ว กลับมาถึงก็ต้องมาเครียดต่อเพราะมีงานต้องทำให้เสร็จช่วงเที่ยงคืนวันเสาร์

เดือนนี้เป็นเดือนสุดท้ายของเทอม งานเยอะมาก หลังจากมาดูแผนการเรียนของตัวเอง ก็เริ่มเครียดขึ้นมาอีก กลัวมันจะไม่จบภายในสี่ปีครึ่ง เพราะแค่ลงวิชาเรียนก็สี่ปีแล้ว กำลังเก็บข้อมูลต่างๆอยู่ เพื่อสอบถามอาจารย์ที่ปรึกษาให้ชัดเจนก่อน เทอมหน้าอาจจะต้องลงเรียนสี่วิชา ส่วนชีวิตคู่ก็เรื่อยๆ ต่างคนต่างเครียดเรื่องเรียน เจอบ่นอยู่ว่าไม่หวานเหมือนก่อน 55 ครั้งหน้าจะลงรูปไปเที่ยวที่เมืองไทย แล้วจะเล่าให้ฟังว่าเป็นมายังไง ทำไมได้แต่งงานกับเขาซะที

สำหรับใครที่ทำงานหรือเรียนอยูกรุงเทพฯ ช่วงนี้คงได้อยู่บ้าน ขอให้ผ่านช่วงนี้ไปให้ได้เร็วๆแล้วกัน บ้านเรายังเป็นอะไรที่ลึกลับกันต่อไป คงทำอะไรไม่ได้ นอกจากให้กำลังใจกันไป คิดแล้วก็เศร้า